Magia słowiańskich imion

Imiona słowiańskie nadawane były w trakcie postrzyżyn i miały magiczne znaczenie - stanowiły wróżbę dla osoby je noszącej. Dzieci do 7 roku życia nosiły imiona 'zastępcze', które miały chronić je przed złymi mocam.

Nadawane imię przy postrzyżynach było złożone i często występowały jako człony pierwsze takie jak: bor-, czi-, raci-, stan-. Dla Słowian duże znaczenie miała sława i mir i dlatego często odnajdywano te słowa z członach imion. Również takim znaczącymi wartościami była rodzina (siemi-) czy stryj, wuj.

Co prawda nie posiadają tego piękna co imiona japońskie też są fajne.

Właściwie to każde imiona są trochę magiczne.
No, może Hermenegilda nie

Właściwie słowiańskie imiona są bardzo ciekawe. Chmm. Może następnego chomika nazwę Perun?
Jak któryś będzie miał białe pręgi w kształcie błyskawicy to będzie bardzo dobre słowiańskie imię!

Imiona słowiańskie były ściśle powiązane ze słowiańską magią i zwyczajami. Wraz z rozwojem państwowości polskiej, rodzima kultura znalazła się pod silnym wpływem chrześcijaństwa oraz antroponimii związanej z kultem świętych.

Imiona staropolskie współistniały z imionami chrześcijańskimi (zapożyczonymi z innych języków) do przełomu XV i XVI wieku. Nierzadko nowe narodzone dziecko otrzymywało imię słowiańskie i dopiero później, przy chrzcie, nadawano mu wtórne imię chrześcijańskie. Doprowadziło to do dwuimienności, która objęła najpierw dynastię piastowską, a później stała się powszechna wśród wyższych warstw społecznych. Po dwa imiona używali np: Mieszko I Dago(bert), Kazimierz I Karol, Mieszko II Lambert, Władysław I Herman. Należy tu zaznaczyć, że w dynastii piastowskiej były już wcześniej rozpowszechnione imiona słowiańskie należące do pewnego określonego zasobu; należały do niego m.in. Mieszko, Bolesław, Kazimierz, Władysław, także Siemowit, Siemomysł. W tym okresie, między innymi na skutek decyzji Soboru trydenckiego, na którym zakazano używania imion niechrześcijańskich, imiona staropolskie zaczęły być wypierane przez obce kulturze polskiej imiona chrześcijańskich świętych. Z imion staropolskich w powszechnym użyciu zachowały się między innymi te, które nosili polscy święci, np. Kazimierz, Stanisław, Wojciech.

Też lubię słowiańskie imiona.